دغدغه های ما در چه چیزی است ؟ برای چه ناراحت میشویم ؟ و برای چه خوشحال ؟ ...
آیا جز این است که ملاک اعمال ما، ناراحتی و اشتباق ما همه و همه بر محور دنیا و هوس ما است ...
ما به دنیا دل خوش کرده ایم و آن را نهایت غایت و آرزوی خود می دانیم ....
آیا مصداق این آیه نیستیم که "آنان که به دیدار ما- یعنى بازگشت به خداوند- امید [و باور] ندارند و به زندگى این جهان خشنود شدند و به آن دلآرام گشتند و کسانى که از آیات ما غافلند " ؟....
ای کاش قبل از آنکه فرصت به پایان برسد و نفس به شماره بیفتد به خود بیاییم ....
ای کاش قبل از آنکه به حساب اعمالمان رسیدگی کنند خود حسابگر اعمال خویش باشیم ...
ای کاش همان اندازه که از خداوند دنیا را طلب میکنیم، به دنبال آخرت باشیم ...
و آیا جز این است که این دنیا وسیله خوب زیستن و ساختن دنیای ابدی است ...
شاید ابدیت را از یاد برده ایم و یا اصلا اعتقادی به آن نداریم .....
پس آیا گمان کردهاید که شما را بیهوده آفریدهایم و شما هرگز به سوى ما بازگردانده نمىشوید؟(سوره مومنون آیه 115 )
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
نوشته های یک دوست گمنام
- ۹۳/۰۸/۱۱